Wednesday, June 20, 2007
Sa tinagal tagal ng interval ng posts ko sa blog ko, sa palagay ko langaw na lang ang dumadalaw dito at mga di inaasahang blogger na napadpad lang basta (at nakikipaglink-ex), kaya heto gawa na lang tayo, este, ako pala ng bagong post. Tagalog naman, para maiba; nakakapagod at nakakatamad na magpunas ng ilong kapag nagbabasa maski ng ibang blogs eh. Para may alam kayo, ang post na to ay tungkol sa mga lugar pinagtapunan sa akin ng karumal-dumal kong boss noong high school pa ako - noong wala pa akong malay sa mundo (stir: 1st year pa lang, namulat na ako sa mundo, ng Maynila).
Singapore - Unang out of country experience ko ito, pero hindi naman unang beses sumakay ng eroplano, kaya ayos lang ang pakiramdam. Hindi kailangang magdala ng jacket at kung ano pang pampainit sa katawan dahil parehas lang naman ang range ng temperatura sa Pilipinas. Kailangan lang magdala ng Gameboy at cellphone na pwedeng paglaruan, kasi puro oldies na ang kasama ko dito. Kapag minamalas nga naman. Mas dekalidad ang mga kagamitan at kung ano ano pa kaysa Pilipinas, dahil halos lahat ng daan ay sementado at walang kalubak-lubak at wala ring open manholes na talaga namang nakakainis. Wala ring mga enforcer masyado, dahil disiplinado rin ang mga tao rito. Maski mga barricades na kulay pink, wala kang makikita. May mga puno sa bawat aisle sa gitna ng kalsada para naman maging maaliwalas pa rin ang paligid. Hindi ka makakakita ng itim na usok na bubuga sa mukha mo tuwing tatawid ka dahil dumaan ang lahat ng sasakyan sa smoke emmission testing, at panay Honda, Toyota, Mazda at kung ano pang brands ang makikita.
Malaysia - Malapit lang naman siya sa Singapore kaya pwedeng sumakay ng bus papunta dito. Dadaan ka nga lang sa Singapore-Malaysia Second Link at daranas ng halos isang oras na traffic bago makarating dito. Nakanood pa ako ng isang movie sa bus nung pumunta ako dito, kaya pwede na rin. Sulit naman ang biyahe dahil marami ring magandang makikita. Hindi nga lang tulad sa Singapore na marami nang nagtataasang buildings, mayroon pa ring mga puno at kagubatan sa Malaysia kumpara dito. Hindi ko nga lang nalubos ang oras ko dito dahil ilang araw lang kami namalagi, kung hindi magiging illegal ang stay namin. Sa pagkakatanda ko, two days lang ang validity ng passport stamp na makukuha mo galing Singapore kung pupunta ka dito. Kung gusto mo talagang magtagal sa Malaysia, dapat ang flight mo ay galing mismo sa Pilipinas.
Japan - Dito sa bansang ito ako namangha ng husto. Bukod sa dito ako pinakamatagal na nagbahay-bahayan, marami kasi talagang kapansin-pansin dito. Airport pa lang ang tapakan mo, para ka nang nasa novelty shop o di kaya eh mall. Hindi mo tuloy malaman kung nagsho-shopping o nadaan lang ang mga taong masasalubong mo tuwing maglalakad ka. Lumindol man nung araw na dumating kami, hindi namin nalaman yun hanggang pagdating namin sa hotel. Intensity 4 pa daw yun. Kung tutuusin malakas na lindol yun ah. At ayun na nga, dahil sa teknolohiya ay marami akong naranasang bago dito, tulad ng pag-aalaga ng latang naglalakad, este yung Aibo pala, salamat sa Sony Computer Entertainment. Bawat isla rin na puntahan mo ay may ipagmamalaki, tulad ng Odaiba, mini-New York. May Mini-statue of Liberty kasi na nakatirik sa gitna ng isla, at mga lumang kanyon sa mga watergates papasok doon, kaya mukhang astig kung titingnan sa malayo. Sikat din ang Rainbow Bridge sa napakahabang Sumida River, na madalas daanan para tumawid sa mga isla papuntang city proper at pabalik. Nasubukan ko rin ang Global Positioning System o GPS sa mga sasakyan ng host parents ko at talaga namang cool ang locator na to. Tiyak na di ka maliligaw. Samantalang sa Pilipinas, tanong tanong ang aasahan mo. Salamat din at napadpad kami sa Disneyland na talaga namang pagkalaki-laki at kinulang ang isang araw para masubukan ang lahat ng rides doon. Mayroon pa nga silang parang iMax pero mas astig manood dun dahil parang realistic lahat ng makikita mo pag suot mo yung special shades nila. Nakapunta rin ako sa Tokyo Tower na pagkataas-taas, para kang nagpuntang Baguio. Mababago pa ang air pressure, na medyo masakit sa tenga sa umpisa pero ayos lang. Nakasakay sa LRT, ay Shinkansen pala, na suuuper bilis, at umiikot ang mga upuan. Hindi na kailang mag-U-turn di gaya dito sa atin. Enjoy talaga magstay sa bansang ito, yun nga lang kailangan mo rin talagang mag-aral ng nihongo para makipag-usap ng maayos. Pero sulit pa rin ang lahat ng hirap mo. Magdala ka na rin pala ng pera.
Saan kaya ako susunod na liliparin ng hangin?
Singapore - Unang out of country experience ko ito, pero hindi naman unang beses sumakay ng eroplano, kaya ayos lang ang pakiramdam. Hindi kailangang magdala ng jacket at kung ano pang pampainit sa katawan dahil parehas lang naman ang range ng temperatura sa Pilipinas. Kailangan lang magdala ng Gameboy at cellphone na pwedeng paglaruan, kasi puro oldies na ang kasama ko dito. Kapag minamalas nga naman. Mas dekalidad ang mga kagamitan at kung ano ano pa kaysa Pilipinas, dahil halos lahat ng daan ay sementado at walang kalubak-lubak at wala ring open manholes na talaga namang nakakainis. Wala ring mga enforcer masyado, dahil disiplinado rin ang mga tao rito. Maski mga barricades na kulay pink, wala kang makikita. May mga puno sa bawat aisle sa gitna ng kalsada para naman maging maaliwalas pa rin ang paligid. Hindi ka makakakita ng itim na usok na bubuga sa mukha mo tuwing tatawid ka dahil dumaan ang lahat ng sasakyan sa smoke emmission testing, at panay Honda, Toyota, Mazda at kung ano pang brands ang makikita.
Malaysia - Malapit lang naman siya sa Singapore kaya pwedeng sumakay ng bus papunta dito. Dadaan ka nga lang sa Singapore-Malaysia Second Link at daranas ng halos isang oras na traffic bago makarating dito. Nakanood pa ako ng isang movie sa bus nung pumunta ako dito, kaya pwede na rin. Sulit naman ang biyahe dahil marami ring magandang makikita. Hindi nga lang tulad sa Singapore na marami nang nagtataasang buildings, mayroon pa ring mga puno at kagubatan sa Malaysia kumpara dito. Hindi ko nga lang nalubos ang oras ko dito dahil ilang araw lang kami namalagi, kung hindi magiging illegal ang stay namin. Sa pagkakatanda ko, two days lang ang validity ng passport stamp na makukuha mo galing Singapore kung pupunta ka dito. Kung gusto mo talagang magtagal sa Malaysia, dapat ang flight mo ay galing mismo sa Pilipinas.
Japan - Dito sa bansang ito ako namangha ng husto. Bukod sa dito ako pinakamatagal na nagbahay-bahayan, marami kasi talagang kapansin-pansin dito. Airport pa lang ang tapakan mo, para ka nang nasa novelty shop o di kaya eh mall. Hindi mo tuloy malaman kung nagsho-shopping o nadaan lang ang mga taong masasalubong mo tuwing maglalakad ka. Lumindol man nung araw na dumating kami, hindi namin nalaman yun hanggang pagdating namin sa hotel. Intensity 4 pa daw yun. Kung tutuusin malakas na lindol yun ah. At ayun na nga, dahil sa teknolohiya ay marami akong naranasang bago dito, tulad ng pag-aalaga ng latang naglalakad, este yung Aibo pala, salamat sa Sony Computer Entertainment. Bawat isla rin na puntahan mo ay may ipagmamalaki, tulad ng Odaiba, mini-New York. May Mini-statue of Liberty kasi na nakatirik sa gitna ng isla, at mga lumang kanyon sa mga watergates papasok doon, kaya mukhang astig kung titingnan sa malayo. Sikat din ang Rainbow Bridge sa napakahabang Sumida River, na madalas daanan para tumawid sa mga isla papuntang city proper at pabalik. Nasubukan ko rin ang Global Positioning System o GPS sa mga sasakyan ng host parents ko at talaga namang cool ang locator na to. Tiyak na di ka maliligaw. Samantalang sa Pilipinas, tanong tanong ang aasahan mo. Salamat din at napadpad kami sa Disneyland na talaga namang pagkalaki-laki at kinulang ang isang araw para masubukan ang lahat ng rides doon. Mayroon pa nga silang parang iMax pero mas astig manood dun dahil parang realistic lahat ng makikita mo pag suot mo yung special shades nila. Nakapunta rin ako sa Tokyo Tower na pagkataas-taas, para kang nagpuntang Baguio. Mababago pa ang air pressure, na medyo masakit sa tenga sa umpisa pero ayos lang. Nakasakay sa LRT, ay Shinkansen pala, na suuuper bilis, at umiikot ang mga upuan. Hindi na kailang mag-U-turn di gaya dito sa atin. Enjoy talaga magstay sa bansang ito, yun nga lang kailangan mo rin talagang mag-aral ng nihongo para makipag-usap ng maayos. Pero sulit pa rin ang lahat ng hirap mo. Magdala ka na rin pala ng pera.
Saan kaya ako susunod na liliparin ng hangin?
Labels: travel
Sunday, June 03, 2007
He's Back.
I have been on blog break for just 16 days only to see myself in front of the computer again, while staring blankly at my black ASUS cellular phone. Recently, I haven't been able to visit certain blogs that I regularly read, and I have been 'Invisible to Everyone' in the ever-reliable-in-blogger-conferences, Yahoo! Messenger. Even my phone symphathizes with me, because as of now, I do not have credits (load, load, load). All text messages just come in, and no reply goes back to whoever sent it - just read and then delete. Even those important ones go unnoticed, thanks to me, for not giving the poor SIM card what it badly needs for survival.
Choked Marriages, et cetera.
June brides are preparing as of now, because obviously it's the month of June and their marriages are intended to be held within this month. (If you still don't get the logic, read the sentence over.) Everybody is excited and happy, not just because of the newly weds, but also of the food that they're about to eat after the wedding. Praying and hoping to survive years of living with each other under one roof, couples ask for advice as early as now, on how to live a longer marriage life. But really, no one knows what will happen to them. Weddings come and go unexpectedly, you know.
Someone may even ask:
"What's in store for these couples?"
Well, all I know is that they're not just in for some honeymoon.
Class Nightmares Begin.
Speaking of June, classes will once again begin sooner or later. The inevitable everyday rush at the start of the semester will show itself up one more time, after a month or so of 'leave.' Ecstatic parents standing outside the premises of the school, waiting for their children, an ocean of black and whites, skirts and blouses, and many more sceneries and signs of classes will surface again and become visible to everyone's eyes. Meeting new faces, teachers and a lot more will perhaps be the highlight of your first week. Excited? Nah. Better be afraid than excited. Your expectations may just turn you down.
*This is a totally random blog entry. This just signals my so-called 'return' in the blogosphere. My childhood picture has been exposed for so long now, and it needs some rest.
I have been on blog break for just 16 days only to see myself in front of the computer again, while staring blankly at my black ASUS cellular phone. Recently, I haven't been able to visit certain blogs that I regularly read, and I have been 'Invisible to Everyone' in the ever-reliable-in-blogger-conferences, Yahoo! Messenger. Even my phone symphathizes with me, because as of now, I do not have credits (load, load, load). All text messages just come in, and no reply goes back to whoever sent it - just read and then delete. Even those important ones go unnoticed, thanks to me, for not giving the poor SIM card what it badly needs for survival.
Choked Marriages, et cetera.
June brides are preparing as of now, because obviously it's the month of June and their marriages are intended to be held within this month. (If you still don't get the logic, read the sentence over.) Everybody is excited and happy, not just because of the newly weds, but also of the food that they're about to eat after the wedding. Praying and hoping to survive years of living with each other under one roof, couples ask for advice as early as now, on how to live a longer marriage life. But really, no one knows what will happen to them. Weddings come and go unexpectedly, you know.
Someone may even ask:
"What's in store for these couples?"
Well, all I know is that they're not just in for some honeymoon.
Class Nightmares Begin.
Speaking of June, classes will once again begin sooner or later. The inevitable everyday rush at the start of the semester will show itself up one more time, after a month or so of 'leave.' Ecstatic parents standing outside the premises of the school, waiting for their children, an ocean of black and whites, skirts and blouses, and many more sceneries and signs of classes will surface again and become visible to everyone's eyes. Meeting new faces, teachers and a lot more will perhaps be the highlight of your first week. Excited? Nah. Better be afraid than excited. Your expectations may just turn you down.
*This is a totally random blog entry. This just signals my so-called 'return' in the blogosphere. My childhood picture has been exposed for so long now, and it needs some rest.
Labels: back to school, marriage, random thoughts
